"widzieć tylko tą lepszą połowę”

Wiele osób twierdz, że żyjemy w dziwnych czasach. No tak, ale jak to ująć. Słowa te wypowiedziane przez osiemdziesięciolatka mają całkiem inny wydźwięk niż słowa czterdziesto- , czy nastolatka. Jedni widzieli mniej, jedni więcej i swoją ocenę wydają na podstawie swoich przeżyć. Ale np. czy wiek X nie był dziwnymi czasami, kiedy to ludzie mieszkali w jakiś małych wioskach, niektórzy tworzyli państwa itp. Zmienia się otoczenie, jednak relacje między ludźmi cały czas są mniej więcej podobne. Nasze działania różnią się zazwyczaj tylko możliwościami, dzięki którym je wykonujemy. W społeczeństwie bywa tak, że zazwyczaj większość ludzi żyję według jakiegoś wyznaczonego schematu. Może to i dobrze, bo dzięki temu mamy coś na kształt harmonii. A może to źle, gdyż wielu ludzi nie wyzwala w sobie całego potencjału, bo by żyć w takim społeczeństwie trzeba się dostosować do innych.

Łona - O jak dobrze

To już drugi utwór Łony prezentowany przeze mnie. Pochodzi on z płyty Koniec żartów. Jest moją  ulubioną płytą, jeżeli chodzi o tematykę relacji pomiędzy ludźmi. Utwór O jak dobrze z nutką ironii traktuje sytuacje przedstawione w poszczególnych zwrotkach. Ciężko byłoby uwierzyć w taki świat: Że żyjemy w świecie , który nie zna ani głodu , ani nędzy , ani chorób , ani zbrodni , ani wojen . Że wszyscy się wręcz karmią pokojem. Jednak osoba, która jest inna, lekko **** widzi otoczenie w lepszej perspektywie. Wydaje mi się że jakby taką ,,wadę” choć w małym stopniu posiadał każdy, to byśmy byli szczęśliwsi. 

 

 Łona:

"Kochać tych wszystkich który ciebie nienawidzą W tym

chorobliwie zdrowym świecie żyć jak największą schizmą”

GrubSon Chore

 Jak dla mnie GrubSon ma tak pozytywny głos, że nawet kawałek, który jest naładowany negatywnymi emocjami  wydaje się jakoś zabawnym. A może to ja jestem jakiś (patrz utwór pierwszy). Moment, który zawsze zwraca moją uwagę opowiada o tym, że ludzie są doceniani dopiero po śmierci. Zdarza się tak, że mówimy: aaa, ten to był kimś. Nie wiem dlaczego, ale właśnie do głowy przypomniał mi się przypadek Mikołaja Kopernika. Wielki gość, za życia mało kto za nim przepadał, a po jakimś czasie został doceniony.

GrubSon:

"Aby być szanowanym przez chore społeczeństwo

musisz być bardziej chory niż oni uwierz w to

ale co dzięki temu osiągniesz (nie wiesz?) powiem Ci

stracisz duszę i nie zyskasz nic”